پیامدهای نشست بر مناقشه عربی
- اسرائیلی

با اشغال عراق توسط امریکا ،
دوران یک درگیری در منطقه فروکش کرد و دوران درگیری دیگری آغاز شد .عراق همچنان که
مصر و اردن در دو دهه پیش ، از میدان درگیری عربی اسرائیلی خارج و به میدان جانبی یک
درگیری بزرگتر یعنی درگیری ایرانی - امریکایی بدل شد. بلکه باید گفت که دوران این درگیری
کم کم با دوران درگیری آشکارتر و وسیعتری بنام درگیری اسلامی - غربی یا درگیری ملت
ها و مبارزان و دولتها و منافع دینی فرهنگی و دینی اسلام با غرب اروپایی - امریکایی
در تمام عالم در هم آمیخت .

درگیری ایرانی - امریکایی شامل
حقایقی است که تاثیرات و نتایجی دارد که ممکن است به پیامدهای زیر بیانجامد :

• فعالسازی
تلاشها برای هماهنگی و همکاری و بیدار کردن ساختارهای موجود آن میان نیروهای جهادی
ملی و اسلامی در میدان درگیری .

• تقویت
تحولات سیاسی بین المللی بسوی شکل گیری حالتی پیشرفته از چند قطبی شدگی و در نتیجه
کاهش نیاز به هیمنه امریکا در کشورهای جنوب .

• فروپاشی
برنامه خاورمیانه جدید (با هدف شکل دهی سیاسی و فرهنگی دوباره منطقه از طریق تقسیم
و تفرقه دولتها و جهانی کردن اقتصاد و جوامع آنها) .

علل واقعی
توجه بوش به حل درگیری فلسطین- اسرائیل

دولتهای
امریکا از زمان جرج بوش پدر و با گذر از دولت بیل کلینتون و اکنون در دولت جرج بوش
پسر توجه بسیاری به تلاشهای سیاسی و حل درگیری منطقه خاورمیانه از خود نشان داده اند
. دولت بوش پدر زمینه چینی برای نشست مادرید و دعوت به آن در سال 1990 را به عهده
گرفت و کشورهای عربی مرتبط با مساله درگیری با اسرائیل به خواست دولت امریکا در
این نشست که پس از جنگ خلیج فارس برگزار شد ، حاضر شدند .

دولت کلینتون
نیز تلاشهای بسیاری در این زمینه به خرج داد و دوره ریاست کلینتون شاهد بیشترین
نشستها و همایشهای روند به اصطلاح صلح در خاورمیانه بود و دولت با تلاش برای
دستیابی به راه حلهای مناسب و پایان دادن به درگیریها به نفع اسرائیل می کوشید در
نگاهی دوراندیشانه منافع آتی امریکا و امنیت اسرائیل را تامین نماید .

اما
بزرگترین ضربه ای که به روند این تلاشهای سیاسی از زمان نشست مادرید وارد آمد سال
2000 با فروپاشی مذاکرات صلح بین فلسطین و اسرائیل در "کمپ دیوید" بود و
کوشش دولت کلینتون برای قائله دادن به اختلافات بین طرفین نیز بیفایده بود .